تا سپیده رسید

تا سپیده رسید ، "سیمین "رفت

                 شاعر شعر های زرین رفت

آه... " میسازمت دوباره وطن "

                 گفت و با آرزوی دیرین رفت 

روحش شاد

سیمین ،غزل هایش همیشه شادی آور لحظات زندگی ام بوده،روحش شاد شاد شاد

ستاره دیده فروبست و آرمید بیا                    شراب نور به رگ های شب دوید بیا

ز بس به دامن شب اشک انتظارم ریخت         گل سپیده شکفت و سحر دمید بیا

شهاب ِ یاد تو در آسمان خاطر من                    پیاپی از همه سو خطّ زر کشید بیا

ز بس نشستم و با شب حدیث غم گفتم             ز غصّه رنگ من و رنگ شب پرید بیا

به وقت مرگم اگر تازه می کنی دیدار              بهوش باش که هنگام آن رسید بیا

به گام های کسان می برم گمان که تویی              دلم ز سینه برون شد ز بس تپید بیا

نیامدی که فلک خوشه خوشه پروین داشت            کنون که دست سحر دانه دانه چید بیا

امیدِ خاطر ِ سیمین ِ دل شکسته تویی              مرا مخواه از این بیش ناامید بیا