راوی عشق

پاشایی ،جاودانه ایران زمین شد،یه پسر 30 ساله ایرانی،که تا آخر ایرانی بود !ایران موند،و خاک وطن خودشو لمس کرد،

امروز ایرانیان -تهران و شهرهای دیگر-ثابت کردن که فقط برای شخصیت های مذهبی تجمع نمیکنن،مجلس عزا نمیگیرن،ثابت کردن،نشون دادن که واسه ی راویان عشق،اونایی که دل دختر پسر این سرزمین رو شاد میکردن،یا حرف دلشون رو با ملودی میگفتن،ارزش قائلن،

برای این دست شخصیت ها،بگیم هنرمندان،جایگاه ویژه ای ساخته ان،و در هرکجا که باشد پا به پاشون میان،چه در کنسرت،چه در بهشت زهرا،!!!!!!

بعضیا اصلا به دنیا میان،تا یه اثر،یا یه بخشی از خواسته مردم رو تموم کنن و برن،میان تا بخشی از یه پازل باشن،گویی مسولیتی بر دوششان نهاده شده،به قول مرتضی پاشایی،بعضی از ریتم آهنگ ها و ملودی هامو انگاری از کائنات میگیرم،و این جملش همیشه به یادم بود،تا این که روز بخاکسپاریش اثر احساس بر آهنگ رو درک کردم، همیشه به این حسِ آهنگ در زمان ساخت عقیده داشته و دارم،حسی که در زمان ساخت داری ،چونان خون اندرون گوشت نفوذ میکنه،و آهنگ این حس رو در. زمان شنیدن،به مخاطب پس میدهد،آنچنان که آهنگ های پاشایی اینگونه بود،و توانست حس مرتضی رو سالهای سال در پس آهنگهاش نمایان کنه،و چه زیبا بود آهنگ جاده یک طرفه مرتضی !

آهنگ آمیخته باحس ،همیشه ماندگارست

وقتی یه خوب از بینمون میره،یاد خوبای گذشته می افتم،شماچطور؟؟

پاشایی،باشکوه اومد،باشکوه زندگی کرد،باشکوه در برابر بیماریش مقاومت کرد،باشکوه رفت،من و شما چگونه؟؟

به چشم دیدم که راوی عشق این سرزمین،اشکهای مردم رو درآورد،چه در بودش،چه در نبودش،من و شما چی؟؟؟

باید به یاد داشته باشیم که اگر خدای ناکرده عزیزی را از دست دادیم فغان و ناله ما کاری برای وی نمی کند به جای ناآرامی و بی تابی از فراغ ایشان باید بکوشیم برای شادی روحشان کاری انجام دهیم و فراموش نکنیم شب اول قبر شب هولناکی است گذشتگانمان را در این شب دریابیم باشد که ما را نیز در شبی که خواه ناخواه پیش رو داریم دریابند.

نماز لیله الدفن،بهترین عمل واسه از دست رفتگان ،اسیران خفته در خاک !

آن سفر کرده که صد غافله دل همره اوست،

هرکجا هست خدایا به سلامت دارش ... 

آهنگ تو رفتی ،آخرین ترانه پاشایی بود،انگاری واسه خودش خونده