در جهانی که میزان محبوبیت آدمهایش بیشتر به مدل مو و ابرو و عشوه صدا و برش اندام و میزان وزن و مد پوشش و تنانگیشان بستگی دارد، و رنج آدمهایش بیشتر محدود به داشتن رژیمهای چاغی و لاغری و نداشتن فلان مدل بینی و گونه و لب و اندام می شود، همان بهتر که گوشه ای بنشینی، کتابی در دست بگیری...زیر لب آوازی بخوانی، لبخند ژکوند بزنی، ...خودت برای خودت باشی و بگذاری دلتنگیهایت در دلت، و سوالهایت در ذهنت همچنان شناور بمانند.
بسیار عالی-
راشین خانم حرف ندارن.
موافقم
ممنون از نگاهتون
قدرت بیان،زاویه دیدتون به مسائل اجتماعی و جامعه ،و همچنین قلم نافذی که در دست گرفتین ،تحصین برانگیز و بسی نادر است،
چند صباحی ست که توفیق خواندن مطالب زیباتون رو دارم،