خواص...!
نشستن،بوییدن،در حرم ثاراله،یا حضرت عباس،چنان آرامشی به انسان می بخشد،که گویی گرسنه ای با نانی رسیده ،گویی تشنه ای به آبی گوارا...! وهرچه بر لحظات میگذرد،آرامش عمیقو عمیقتر میگردد...
لحظات حضور در زیر گنبد انوار مقدسه حسی ست که فقط باید بر روی سنگ فرش های سردش درک کرد...
نظاره بر سنگ های مرمریت سبزش که مزین شده به احادیث،یا اسماء خداوندی،آرام چشمان خسته هر زائر ست....
حیف،حیف که اینجا موبایل ممنوع ست،حیف که ثبت تصاویر فقط با چشم سر میسر ست....
حرم عباس،یار باوفای امام،معطر به بوی بهشت ست،آنجان معطر که هر زائر چشم بسته ی میتواند تشخیص دهد کجاست،شاید بوی بهشت ست که از سرداب به بالا میرسد،یا شاید بوی وفاست،که بعد سالهاست همچنان دل هر زائری را چنگ میزند،یا وادارش میکند به نفس های عمیق ...
خسته دلانی که خسته شده اند از تاملایمات زندگانی،فقط در حرم ائمه میتونن آرام بگیرن،و چه زیباس آرامش معنوی...
برخی لحظات زندگی زندگی خاصند،خاص چه از لحاظ معنوی یا مادی!نمیدونم درکش کردین یانه؟لحظات خاص حضور در حرم امامان ،امامان خاص،خاصه پنج نور مقدس!قدر این لحظات را باید بدونیم،براش ارزش قائل باشیم!و چقد عالیست،که این لحظات خاص و ناب و نایاب را مزین کنیم به نایب الزیاره شده از برای دوستان و آشنایان!آنانی که با قلم،با صحبتشون،با یادداشت های خصوصیشون ،راه گشای زندگی هامون شدند،واسشون دعا کنیم،واسه سلامتیشون دعای خیر کنیم در این سرزمین های خاص،برای افراد خاص،خاصه شدن،لطف خداوندیست،قدرش بدانیم!
به یقین همین که آنان را یاد کردیم،بهترین هدیست،بهترین سوغات،سوغاتی معنوی!
واستون دعا کردم که این لحظاتی را درک کنید،این عطر بهشتی را استشمام کنید،و امید آن دارم که همه لایق این دعا شویم:الهم الرزقنی شفاعت الحسین یوم الورود....
و همین که تونستی این چند مطلبی را که در حرم حضرت عباس نوشتم را بخونی ،بدان که تو هم خاص بودیو خاصه شدی
....اگه دلت اومد اینجا،آرام بگو یا حسین
