آسمان را بنگر

آسمان را بنگر که هنوز بعد صد ها شب و روز

مثل آن روز نخست

گرم و آبی پر از مهر به ما می خندد

یا زمینی را که دلش از سردی شب های خزان

نه شکست و نه گرفت

بلکه از عاطفه لبریز شد و

نفسی از سر امید کشید

و در آغاز بهار دشتی از یاس سپید زیر پاهامان ریخت

تا بگوید که هنوز پر از امنیت و احساس خداست